محسن لرستانی، قربانی موفقیت در سرزمین ممنوعه

محسن لرستانی، خواننده‌ای که با قطعاتی چون “بچه ننه” و “زندان” به شهرت رسید، در گفت‌وگوی اخیرش با علی ضیا تصویری متفاوت از مسیر زندگی‌اش ارائه داد. لحظه‌ای که اشک ریخت و اعلام کرد اگر به گذشته بازگردد، خوانندگی را انتخاب نمی‌کند زیرا “بسیار آزار دیده است”، نه تنها توجه‌ها را جلب کرد، بلکه تأملی عمیق را برانگیخت. این اظهارنظر از سوی هنرمندی که همچنان کنسرت‌هایش با استقبال مواجه است، نشان‌دهنده پارادوکسی دردناک در مسیر موفقیت اوست.

لرستانی در این مصاحبه از گذشته‌اش سخن گفت؛ از کودکی دشوار در کنار گورستان که با آواز آن را تحمل می‌کرد، تا زمانی که صدای گیرایش او را به اوج محبوبیت رساند. اما این اوج، پایانی تلخ داشت. در سال ۱۳۹۷، با اتهام “افساد فی‌الارض” بازداشت شد و ۵ سال را در زندان گذراند؛ تجربه‌ای که به گفته خودش، اثری عمیق بر روح و روانش بر جای گذاشت. بازگشت او به عرصه موسیقی پس از آزادی، همراه با این اعتراف بود که دیگر همان هنرمند پیشین نیست.

این روایت، فراتر از یک زندگی فردی، بازتابی از واقعیتی تلخ است؛ جایی که موفقیت هنری می‌تواند به مجازاتی سنگین بدل شود. اشک‌های لرستانی در پایان مصاحبه، نمادی از سرنوشت هنرمندانی است که در این سرزمین، درخشیدنشان با هزینه‌ای گزاف همراه می‌شود. اکنون که او بار دیگر به فعالیت هنری مشغول است، این پرسش باقی می‌ماند: آیا شرایط اجازه خواهد داد که این بار تنها برای خلق هنر و نه در سایه حسرت به کار خود ادامه دهد؟ پاسخی که شاید هنوز در هاله‌ای از ابهام باشد.